Mi pullinetto es presentemente in Italia (a Roma). Ille non parla
le italiano, ergo si ille debe communicar con italianos, lo facera in
anglese. Que es tristissime : ille poterea comprehender le italiano
si illo serea parlate multo lentemente ; sed in senso inverse, le
italianos generalemente non comprehende le francese — de facto, illos
anque non ben parla le anglese. Il es alique absurde de utilisar le
anglese pro communicar inter gentes de linguas latin. Mi oncle, qui
parla perfectemente le italiano e qui va satis frequemente in Espania,
parla in italiano con le espanioles e illes le comprehende
globalemente ; etiam le espanioles pote parlar con le portugeses si
istes imita un accento espaniol. Sed si on cognosce solo le francese,
que facer ? On poterea parlar un sorta de pseudo-italiano o
pseudo-espaniol, sin se fatigar a apprender le conjugationes
(io parlo, tu parli, egli parla, noi parliamo, voi
parlate, essi parlano : proque non simplemente
semper parla
?). E illo, es exactemente que es le
interlingua.
Io non crede al possibilitate de successo del linguas inventate
(sin motivation politic forte). Sia nos realistic : nemo parla le
esperanto e nemo lo parlara unquam, le esperanto non es de alcun
utilitate pro communicar. (Io pensa anque que le esperanto es un
lingua nimis artificial e disagradabile :
vide iste
e ille
paginas Web pro saper proque. In omne caso, illo es difficile a
comprehender si on non lo ha apprendite antea : vos, lectores
francese, haberea probabilemente trovate mia
kokidetĉjo estas ĉi-hore en Italujo, li ne parlas itale, do se devas
komuniki kun italoj, ĝin faros angle
minus comprehendibile que le
prime phrase de iste texto, mi pullinetto es presentemente in
Italia, ille non parla le italiano, ergo si ille debe communicar con
italianos, lo facera in anglese
; e pro un chinese, le duos es
equalmente 乱语.) Io anque non crede al
successo del interlingua como lingua mundial ; e de facto etiam minus
gentes lo parla (o simplemente cognosce su nomine) que le esperanto.
Il es desperate.
Sed como lingua commun inter populos latin, non es completemente aberrante : le interlingua non pretende al universalitate — e assi illo ha un avantage certe supra le esperanto, es que multe gentes lo comprehende spontaneemente[#]. Io non pote parlar le italiano sin ser ridiculissime, sed io pote parlar[#2] passabilemente le interlingua (sin lo haber unquam vermente apprendite), como vos vide : non es absurde de pensar que, parlante interlingua (o interlingua con qualque parolas de italiano miscite), io serea melio comprehendite del italianos que si io parlarea in francese o in porco-italiano o etiam in anglese. Le ridiculo es certe, sed non plus que quando mi oncle parla in italiano con le espanioles. (Le italianos pensarea probabilemente que io parla in catalan o alique como isto.)
Io ha nunquam experite, sed si io haberea un amico italiano (o espaniol, portugese, romanian…), serea satis natural de nos scriber in iste lingua, post haber convenite de isto. Parlar assi a alcuno que io non cognosce, forsan non (io es nimis timide).
OK, iste post era un experientia (e io jam ha facite
un tal : istac
e illac[#3])
pro saper : qui lo ha legite usque al fin ? E qui lo ha comprehendite
sin haber apprendite le lingua ? Scriber in interlingua es amusante
pro me, illo me dona un sentimento de libertate (proque le grammatica
non es nimis rigide : illo admitte frequentemente diverse
possibilitates equalmente correcte, on non va me dicer que io ha
facite multe « faltas », per
exemplo que istac
non es un existente parola interlingual). Io
deberea essayar de scriber aliquando un fragmento
litterari gratuite in iste lingua.
[#] Etiam gentes qui parla solo le anglese, apparentemente, e non un lingua latin (io non lo credeva, sed io ha un testimonio in iste senso). Es probabilemente multo plus difficile pro illes, sed non excludite.
[#2] Parlar
,
scribeva io ? Scriber, certemente, sed parlar, de facto, io non ha
realmente experite.
[#3] Non es impressive : il es gentes qui tene un blog integre in interligua (como isto).